ŻYRAFA jest z całą pewnością najbardziej eleganckim mieszkańcem afrykańskiej sawanny. Przechadzając się, buduje wokół siebie atmosferę powagi. Jest to zwierzę, które wywarło na mnie największe wrażenie, na które chce się patrzeć bez końca...
Żyrafa to zwierzę wielu rekordów - najwyższe, o najdłuższych nogach, najdłuższych kręgach szyjnych. Dorosłe osobniki osiągają ponad 5 m wysokości i ważą około tony. Żyją 20-30 lat. Ciąża u żyraf trwa 14-15 miesięcy, a nowonarodzone młode ma ok. 2 m wysokości.
Nieławo wytropić żyrafę na safari. Ich umaszczenie sprawia, że sprytnie chowają się wśród zarośli. Jeśli jednak dojrzymy gdzieś wystającą cętkowaną głowę, możemy być pewni, że po chwili pojawi się ich więcej - żyrafy żyją w stadach liczących nawet 50-70 osobników.
Cechą charakterystyczną żyrafy są zaokrąglone kostne wyrostki na głowie pokryte skórą. Nie służą one do obrony, a do walki o pozycję w stadzie. Samce walczące o dominację, uderzają się głowami i splatają się szyjami - coś na kształt pojedynku na ręce. Nie dochodzi do rozlewu krwi - krótkie zaokrąglone różki nie są zbyt niebezpieczne. Słabszy osobnik po prostu odchodzi, ustępując miejsca silniejszemu.
Żyrafa nie musi martwić się o pokarm, nie rywalizuje o niego z przedstawicielami innych gatunków - żywi się liśćmi (głównie akacji) i pąkami drzew. Dzięki długiej szyi dociera tam, gdzie inne roślinożerne zwierzęta nie mają szans.
Szyja żyrafy, mimo swej długości, ma tyle samo kręgów ile szyja człowieka - 7. Aby dostarczyć krew do tak wysoko położonego mózgu, serce żyrafy bije szybciej i pompuje krew z ogromnym ciśnieniem.
Żyrafa ma doskonały słuch i wzrok. Jest bardzo ostrożnym zwierzęciem, pozwala sobie na zaledwie kilka minut snu dziennie, co czyni z resztą dla większego bezpieczeństwa na stojąco. Nie ma zbyt wielu drapieżników, którzy odważyliby się zaatakować żyrafę. Uderzeniem kopytami potrafi zmiażdżyć czaszkę lwu. Jednak jest sytuacja, w której żyrafa jest kompletnie bezradna. Aby się napić, żyrafa musi wykonać serię przygotowań, które polegają na stopniowym rozstawianiu długich, dłuższych niż tylne, przednich nóg. Przy wodopoju żyrafa staje w rozkroku, pochylając się ku wodzie. W tym momencie pada najczęściej ofiarą drapieżników. Jeden lew przyczaja się i skacząc, łapie ją za szyję, ciągnąc na ziemię, po czym reszta dołącza, aby dobić ofiarę. W takiej sytuacji żyrafa jest kompletnie bez szans. Jest zbyt nieporadna, aby zareagować i rzucić się do ucieczki ( a biega z prędkością 50 km/h), czy próbować się obronić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz